Chocieszów 30
57- 320 Polanica Zdrój
tel.: 74 868 25 49
kom.: 605 765 545
e-mail.: muziewicz@op.pl
Chocieszów 30
57- 320 Polanica Zdrój
tel.: 74 868 25 49
kom.: 605 765 545
e-mail.: muziewicz@op.pl
Kiedyś wykonywano projekty na kartonach w skali 1:1, na których nanoszono bardzo dokładnie kompozycję, opracowanie malarskie, podział szkieł z uwzględnieniem kolorów i wszystkich innych form zdobienia jakie twórca przewidział. Dobrze przedstawił to Tadeusz Adamowicz w książce "WITRAŻE FRYBURSKIE JÓZEFA MECHOFFERA". Obecnie wykonuje się projekty pomniejszone, zazwyczaj w skali 1:10. Taki projekt wystarcza do rozmów z inwestorem, jednak w przypadku zastosowania zaawansowanych form zdobienia konieczne jest moim zdaniem wykonanie przynajmniej rysunków w skali 1:1. Ułatwiają one wykonanie na szkle opracowania malarskiego tworzonego emaliami szkliwnymi, które następnie utrwala się w wysokiej temperaturze. Jednym z elementów dokumentacji jest rysunek linearny określający kształty szkieł. Ten rysunek zostaje następnie rozcięty wzdłuż narysowanych linii, a powstałe kawałki kartonu służą jako szablony do cięcia szkła. Kiedy szkła mamy wycięte i umieściliśmy na nich opracowanie malarskie, możemy przystąpić do składania kwatery witrażowej. Używamy do tego dwuteowników ołowianych tzw. szprosy, lub techniki Tiffany, czyli taśmy miedzianej i cyny.
W isntniejącym oknie witrażowym były wykonane zdobienia przedstawiające motywy roślinne, które umieszczono wokół zewnętrznej krawędzi okna. W pozostałych oknach kościoła w części centralnej przedstawiono postacie świętych w jednorodnej stylistyce. Wizerunek Św. ojca Pio wypełnił ostatnie okno w środkowej części.
Drugą warstwę stanowi emalia barwiąca szkło na pożądany kolor. W przypadku malowania postaci będzie to kolor cielisty w miejscach takich jak twarz, dłonie, czy stopy. Na szaty zastosujemy szkło barwione w masie w pożądanych kolorach, a emalia będzie miała odcień szarości i bedziemy modelować nią światłocien. Każdy rodzaj emalii wypalamy osobno w temperaturze 650 stopni Celcjusza. Kolejnym etapem jest składanie kwatery w szprosy ołowiane, lutowanie cyną szprosów i uszczelnianie kwatery kitem szklarskim. Następnie gotowy witraż zostaje zamontowany w miejscu przeznaczenia.
Następnie nanoszę kolejne warstwy emalii barwnych i patynę, którą używam do modelowania światłocienia lub uzyskania kontrastów walorowych. Każdą warstwę należy wypalić przed nałożeniem kolejnej, ponieważ niewypalona emalia jest nietrwała. W tym przypadku proces malowania głów wymagał czterokrotnego wypalania.
Podczas realizacji należy uwzględnić ilość światła wpadającego przez okno. Nie jest to prosta czynność, bo warunki zmieniają się wraz z porą dnia, a także porą roku. Niemniej jednak należy zwrócić uwagę na przeszkody stałe za oknem tj. drzewa i budynki ograniczające ilość dochodzącego do okna światła. Ważnym czynnikiem mającym wpływ na ilość światła jest także strona świata.
Grubością warstwy emalii szkliwnej nanoszonej na szkło regulujemy ilość przechodzącego światła i tym samym intensywność koloru.Tym sposobem możemy także modelować światłocień i zwiększać kontrasty walorowe. Łączenia ołowiane nie zawsze muszą występować po obrysie postaci. Poniżej przedstawiony sposób dokonania podziału szkieł pozwolił nie zatracić lekkości rysunku przedstawiającego Matkę Boską. Mamy tu do czynienia z malarstwem monochromatychnym wynikającym z zapotrzebowania inwestora. Taki sposób realizacji witraża łamie stereotypowe myślenie o istocie witraża, który utrwalił nam się w świadomości jako szklany obraz o bardzo intensywnych barwach. Bardziej rysunkowe niż malarskie przedstawienie postaci przy zastosowaniu tylko jednego rodzaju emalii i bezbarwnego szkła wymaga dużego kunsztu i doświadczenia. Aby uzyskać właściwy efekt niezbędne jest szczegułowe wykonanie rysunku na kartonie w skali 1:1, który posłuży jako szablon do przenoszenia właściwych proporcji oraz intensywności światłocienia i modelunku na szkło.
Mają na to wpływ szprosy ołowiane łączące szklane elementy, które otaczając szkło stanowią mocno zaznaczony rysunek kompozycji. Tymsamym utrudniają one tworzenie płynnych przejść pomiędzy kolorami i tonami. Próby rozproszenia tonalnego często kończą się chaosem i brakiem czytelności kompozycji. Wszystkie użyte środki wyrazu powinny mieć swoje uzasadnienie. Począwszy od głównego tematu, przez dobór właściwej symboliki, aż po kolorystykę, która powinna być dostosowana zarówno do tematu jak i miejsca ekspozycji witraża.
Są mu przypisywane takie cnoty jak posłuszeństwo Bogu, wiara, pracowitość, męstwo, opanowanie, skromność i wile innych. Św. Józef stał się patronem Kościoła Powszechnego, czystości, ojców, rodzin, kobiet w ciąży, robotników, umierających oraz obu Ameryk i tzw. Nowego Świata. Jest często przedstawiany z Maryją i Jezusem jako obraz świętej rodziny. Możemy także zobaczyć św. Józefa w scenach w szopce betlejemskiej lub z Jezusem, którego trzyma na ręku. Kiedy jest przedstawiany sam, trzyma w rękach narzędzia ciesielskie lub lilię symbol czystości.