Rysunek

Badacze ludów prehistorycznych analizując przykłady rysunków sprzed wielu tysięcy lat zgodnie przyznają, że potrzeba rysowania towarzyszyła człowiekowi od zawsze. Możemy zatem stwierdzić, że rysunek był pierwszą sztuką wizualną, jaką człowiek opanował i rozwinął. Wydaje się, że od samego początku rysunek stanowił rolę projektową. Pozwalał na poszukiwanie formy, która w dalszych etapach była poddawana procesom malarskim polegającym na wypełnianiu kolorami lub cieniowaniu, jako forma wykończenia dzieła. Na przestrzeni tysięcy lat rysunek ewoluował wraz z ludami, które za jego pomocą próbowały oddać kwestie religijne, społeczne lub oswoić niezrozumiałe zagadnienia otaczającego świata. Można byłoby tu przytaczać przykłady rysunków (malowideł) z jaskiń w Afryce Północnej, Francji czy Hiszpanii, ale te szczegóły nie są istotą tego tekstu. Rysunek był rozwijany przez wszystkie cywilizacje we wszystkich regionach naszego globu. Z czasem znalazł swoje zastosowanie w licznych aktywnościach człowieka, tj. kartografii, astronomii, architekturze, rzeźbie, projektowaniu przedmiotów codziennego użytku, czy wreszcie w geometrii, geografii, biologii, botanice i wielu innych naukach. Jednak rysunek stał się przede wszystkim fundamentem sztuk plastycznych. Jak sądzę swoje apogeum osiągnął w epoce renesansu między innymi za sprawą takich artystów jak: Leonardo da Vinci, Michał Anioł, Rafael, Tycjan, Albrecht Dürer, Peter Paul Rubens, czy Rembrandt Harmenszoon van Rijn. W tym czasie stał się także samodzielną sztuką zachwycając wyrafinowaniem, finezją i lekkością linii. Artyści posiedli zdolność oddania perspektywy, znajomość właściwych proporcji i perfekcyjnie posługiwali się modelunkiem, światłocieniem czy walorem. Obecnie trudno znaleźć dziedzinę, w której rysunek nie jest stosowany ale nie znajdziemy takich twórców jacy byli w Renesansie.